Malamutka
Szczenior
Dołączył: 07 Sie 2005
Posty: 8
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
 Wysłany: Nie 19:18, 07 Sie 2005 Temat postu: Pies Grenlandzki :) |
|
|
|
PIES GRENLANDZKI
HISTORIA
Jak się obecnie uważa, Eskimosi, znacznie dawniej osiedleni na Alasce, Grenlandię skolonizowali ostatecznie nie wcześniej niż około 500 roku n.e., prawdopodobnie zachęceni przez okresowe ocieplenie tamtejszego klimatu. Pochodzenie Eskimosów jest zupełnie nieznane, a liczne cechy anatomiczne i biochemiczne różnią ich wyraźnie od ludów sąsiednich. Przemieszczając się od Cieśniny Beringa, Eskimosi utworzyli odrębne populacje na Alasce, w arktycznych rejonach Kanady i na Grenlandii.
Psy eskimoskie są potomkami prymitywnych łajek pociągowych, jakie do niedawna utrzymywane były przez plemiona Czukczów, Koriaków i Tunguzów. Obecną rasę psów eskimoskich można traktować jako subpopulację, powstałą po wyselekcjonowaniu współczesnych Alaskan Malamutów. Niezwykle trudne warunki życia i bezwzględne traktowanie psów przez Eskimosów spowodowały, że ich domestykacja zatrzymała się na bardzo pierwotnym etapie. Psy te są właściwie półdzikie, a ich zachowanie w sforze niewiele róźni się od zachowania dzikich wilków. Cechy te skłaniają podróżników i badaczy do spekulacji, że psy eskimoskie były regularnie krzyżowane z arktycznymi wilkami.
W przekonaniu takim utrzymywali ich sami Eskimosi, którzy szybko nauczyli się mówić białym ludziom to, co robiło na nich szczególne wrażenie... W spekulacjach zapomniano wszakże o jednym - bez względu na płeć i wiek, pies który oddalił się od obozowiska, był przez wilki mordowany i zjadany.
W obozowisku los ich był także nie do pozazdroszczenia. Eskimosi nigdy nie selekcjonowali swych psów w kierunku otrzymania zwierząt łagodniejszych i bardziej skłonnych do współpracy z człowiekiem. Podrośnięte psy łamane były biciem, aby dały się jako tako poskromić. Słabsze, które nie wytrzymywały morderczej pracy, zabijano i zjadano. Tak samo kończyły psy stare.
W czasach ekspedycji na bieguny, zainteresowano się obok Malamutów, Husky i Samojedów, także psami eskimoskimi. Faworyzowali je zwłaszcza Nowozelandczycy, duże stado psów z Grenlandii utrzymywane było w ich Bazie Scotta, gdzie hodowane są do dzisiaj.
Postępujące cywilizowanie Arktyki i wprowadzanie mechanicznych środków transportu, a w Kanadzie i na Alasce także rozpowszechnienie ustalonych już ras Husky i Malamuta oraz import ras europejskich, doprowadziło niemal do wyginięcia psów eskimoskich. W Kanadzie, dla ich ratowania, utworzono w latach pięćdziesiątych specjalną fundację, zainicjowaną przez Williama Carpentera. Rząd Danii natomiast, jeszcze w latach trzydziestych, zabronił importu jakichkolwiek psów na Grenlandię. Populacja psów grenlandzkich - nie rejestrowanych i traktowanych czysto użytkowo - wynosiła w 1990 roku około 30 000 sztuk. Utrzymywane są one na północnych, zachodnich i wschodnich wybrzeżach wyspy. Na południowym, wolno już posiadać psy innych ras, pod warunkiem ich wysterylizowania. Natomiast na południe od Sonder Stromfiord nie wolno już trzymać psów grenlandzkich.
--------------------------------------------------------------------------------
CHARAKTER
Pies eskimoski nie ma atrakcyjnego wyglądu jak Malamut, a jego pierwotny charakter powoduje, że właściwie nie nadaje się on do trzymania w warunkach europejskich. Trudno podporządkowuje się człowiekowi, nocami wyje i jest bardzo agresywny wobec innych psów, a zdarzają się nawet wypadki agresji wobec ludzi.
Ci, którzy posiadają psy tej rasy uważają, że powinny być one trzymane w niewielkiej grupie, na dużym, dobrze ogrodzonym i zabezpieczonym wybiegu. Przy temperaturze powietrza przekraczającej 15 stopni Celsjusza powinno się powstrzymywać od spacerów, czy tym bardziej, intensywnych ćwiczeń.
--------------------------------------------------------------------------------
WYGLĄD
Wrażenie ogólne: mocny pies w typie szpica, nie powinien być podobny ani do Malamuta, ani tym bardziej do Husky.
Głowa: szeroka, mocna, klinowata, stop umiarkowany. Oczy owalne, brązowe lub orzechowe. Uszy małe, stojące, osadzone wyżej niż u Malamuta. W porównaniu z głową Malamuta głowa psa eskimoskiego jest węższa, a mózgoczaszka bardziej zaokrąglona.
Tułów: masywny, długość nieznacznie tylko większa od wysokości w kłębie.
Ogon: obficie owłosiony, wysoko osadzony, zawinięty luźno nad grzbietem i opadający na bok.
Kończyny tylne: dobrze kątowane i silnie umięśnione.
Łapy: duże, okrągłe, silnie owłosione.
Szata: bardzo gęsta, włos okrywowy twardy i prosty, tworzy grzywę i portki. Włos nie może być zbyt długi.
Maść: wszelkie barwy i ich kombinacje.
Wzrost: 58-68 cm. Psy z Kanady są nieco mniejsze od psów grenlandzkich.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Rejestracja
