Malamutka
Szczenior
Dołączył: 07 Sie 2005
Posty: 8
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
 Wysłany: Nie 19:15, 07 Sie 2005 Temat postu: alaskan malamute |
|
|
|
ALASKAN MALAMUTE
--------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------
HISTORIA
Odkąd Eskimosi skonstruowali pierwsze sanie, na drodze bezlitosnej selekcji zaczęli kształtować psy doskonale dostosowane do wymogów klimatu, mogące ciągnąć ciężary. Powstał typ psów wytrwałych, zużywających minimum energii. Wśród plemion Eskimosów najlepiej traktowali i przystosowywali do pracy swoje psy Mahlemuci, którzy zamieszkiwali rozległe terytorium wokół Zatoki Kotzebue.
Do ciągnięcia dużych sań o długości ponad trzech metrów, wiozących znaczne ładunki (od 200 do 700 kg) Malamuci (tak została przekształcona nazwa plemienia Mahlemutów) zaprzęgali od 5 do 9 psów. Latem psy te wykorzystywano do holowania ciężkich barek. Psy ciągnęły je z brzegu, za pomocą długiej liny ciągowej, umocowanej do dziobu barki. Uprząż psów stanowił szeroki pas z surowej skóry wyposażony w trzy równoległe pętle na jednym końcu, natomiast na drugim końcu uprzęży znajdował się pierścień z kości lub drewna, który łączył się z saniami za pomocą długiej, skórzanej liny.
Nazwę "psy Malamutów" zawdzięczmy Aleksandrowi Mac Kenzie, który w latach 1792-1793 przemierzył wybrzeża Arktyki, aż po przylądek Menzies. W swoich pismach mówi między innymi o psach, które określa jako "Mac Kenzie River Malamootes".
Stan obecnej wiedzy pozwala prawie na pewno stwierdzić, że pies, którego określamy jako malamuta, w rzeczywistości towarzyszył wielu plemionom eskimoskim z Alaski. Malamuty towarzyszyły również plemionom z północnego zachodu Kanady, aż po ujście rzeki Mac Kenzie. Oczywiście u psów występowały pewne różnice w budowie, które uzasadniają obecność ich trzech linii, z których wywodzi się ich hodowla. Psom tym nadano nazwę, będącą nazwą plemienia Mahlemutów, ponieważ pierwsze egzemplarze sprowadzone do USA pochodziły z okolic zamieszkałych przez to plemię.
Odkrycie w 1896 roku pokładów złota nad rzeką Klondike, spowodowało napływ tysięcy białych na Alaske i głeboko zmieniło życie Eskimosów. Pionierzy bardzo szybko stanęli przed problemem transportu towarów: zimą, kiedy zamarzało Morze Beringa, miasto Nome miało łączność z resztą świata tylko za pomocą telegrafu. Rychło zdano sobie sprawę, że jedynym wyjściem są sanie zaprzężone w psy. Białym pionierom trudno było uznać wyższość psów Malamutów. Początkowo zaprzęgali do sań mastify, bernardyny, setery i pointery. Psy te dobrze ciągnęły ciężkie ładunki, ale mialy ogromne potrzeby pokarmowe - były więc gorzej przystosowane do tego typu pracy niż malamuty. Chcąc "ulepszyć" rasę krzyżowano malamuty z innymi psami. W połowie lat dwudziestych XX w. sytuacja Malamutów stała się katastrofalana. Ogromna liczba krzyżówek spowodowała, że ilośc Malamutów stała się bardzo mała.
W 1927 roku małżeństwo Seeley'ów sprowadziło z Alaski psa o imieniu Yukon Jad i sukę Bessie. Bessie przypominała ideał malamuta, który sobie wyobrazili. W ten sposób stworzyli hodowlę, która póżniej zaowocowała powstaniem linii Kotzebue. W 1929 roku urodził się pierwszy miot po Jad i Bessie, liczący cztery samce. W miocie tym urodzł się Gripp of Yukon, który póżniej stał się pierwszym championem uznanym przez AKC.
Rasa Alaskan Malamute została oficjalnie uznana przez AKC w 1935 roku, zaś 17 kwietnia 1935 roku ukazł się jej pierwszy oficjalny wzorzec. Był on dostosowany do drobnych psów z linii Kotzebue chodowanych przez Seeley"ów. Psy te nie przekraczały 56-58 cm wzrostu w kłębie. Dopiero poprawki wprowadzone przez Roberta Zollera umożliwiły zmniejszenie dysproporcji pomiędzy wymiarami wzorcowymi, a rzeczywistą wagą i wzrostem malamutów. Problem wielkości malamutów jest do dzisiejszego dnia dyskusyjny. Po uznaniu rasy wpisano do Ksiąg Rodowodowych AKC psy, należące do Ewy Seeley i jej znajomych - wszystkie z linii Kotzebue. Do 1947 roku, w ciągu 12 lat w AKC zostało zarejestrowanych zaledwie 30 malamutów.
W Michigan, Paul Voelker zgromadził psy w typie Alaskan Malamute i utworzył nową linię hodowlaną: M'Loot. Obie hodowle nie współpracowały ze sobą, a hodowane przez nie typy psów znacznie się różniły.
Wówczas to Alaskan Malamutami zajęli się Laura i jej mąż Robert Zoller, który szybko stał się jednym z największych znawców i autorytetów w sprawach dotyczących tej rasy. W 1952 r. utworzył on Alaskan Malamute Club of America. Wraz z małżonką prowadził hodowlę "Husky Pak" - niewątpliwie najbardziej znaną i mającą najwiekszy wpływ na rasę Alaskan Malamute.
Psy Roberta Zollera są prekursorami większości obecnie żyjących malamutów. W 1955 roku AMCA dokonał wyboru najlepszej dziesiątki w rasie: osiem osobników pochodziło z krzyżówek między liniami, a pozostałe z linii Kotzebue. Do dziesiątki nie wszedł ani jeden M'Loot. Co więcej - dziewięć z tych dziesięciu psów zostało wyhodowanych zgodnie z programem hodowli Husky Pak.
--------------------------------------------------------------------------------
CHARAKTER
Malamuty są bardzo serdeczne w stosunku do ludzi, zwłaszcza dzieci. Czasami nawet zbyt aktywnie objawiają swą czułość - od najmłodszego wieku. Malamut nie ma w sobie nic ze stróża i obrońcy, choć jego potężny wygląd działa odstraszająco. Z reguły natomiast reaguje, jeśli jakiekolwiek niebezpieczeństwo zagraża dziecku. Malamuty nie są szczekliwe. Nie męczą ciągłym ujadaniem z byle powodu. Jak wszystkie psy polarne chętnie natomiast wyją. W przeciwieństwie do swego kuzyna - Husky, malamut raczej nie jest uciekinierem. Chętnie wypuści się oczywiście na niewielką eskapadę, jeśli nadarzy się sposobność, ale zwykle wraca szybko.
Często słyszy się opinię,że malamuty zachowują się agresywnie w stosunku do innych psów. W istocie mają one silnie rozwinięty instynkt swory, a w związku z tym często zdarza się wśród nich agresja dominacyjna - walka o pozycję przewodnika stada. Nawet zupełnie małe szcznięta, gdy tylko opanują sztukę chodzenia, potrafią chwytać się wzajemnie za pyszczki, groźnie przy tym warcząc. To pierwsze "przepychanki" o prymat w stadzie. Dlatego- zwłaszcza, gdy szczenięta mają w przyszłości pracować w zaprzęgu- jest bardzo istotne, aby mogły spędzić przy matce i z rodzeństwem, a najlepiej także z innymi dorosłymi psami, okres socjalizacji w stadzie - a więc nawet do pierwszych dwunastu tygodni życia.
Właściciel młodego malamuta nie powinien dać się zwieść jego zabawnemu, misiowatemu wyglądowi. Nasz słodki misiaczek musi od początku, kto jest teraz szefem stada. Należy go traktować łagodnie i przyjaźnie, ale też zachować konsekwencje w postępowaniu. Malamuta nie można traktować brutalnie - przyniesie to w wychowaniu więcej szkody niż pożytku. Warto jednak pamietać, że to znany uparciuch i ćwiczenia z zakresu posłuszeństwa trzeba często i konsekwentnie powtarzać. Malamuty - jak zresztą wszystkie psy zaprzęgowe - latem zwykle same musiały zdobywać pożywienie. Silny jest nadal ich instynkt łowiecki. Korci nie tylko zwierzyna w lesie. Apetycznym kąskiem jest na przykład drób w kórniku lub domowa świnka morska. Alaskan Malamute jest psem stworzonym do pracy w zaprzęgu. Praktycznie wystarczy założyć uprząż, aby zaczął prawidłowo i cierpliwie ciągnąć ładunek i to znacznej wagi.
--------------------------------------------------------------------------------
UMASZCZENIE
W AMCA stosowana jest następująca klasyfikacja umaszczenia:
- czarne z białym: włos okrywowy czarny, podszerstek czarny lub ciemno-szary,
- foczy z bialym: włos okrywowy czarny lub prawie czarny, podszersek biały lub kremowy. Z daleka pies sprawia wrażenie czarnego, ale z bliska widać biały podszerstek,
- sobolowy z białym: włos okrywowy czarny lub szary, podszerstek rudawy lub rude łaty. Zarówno czerń, jak i kolor rudy wyraźnie widoczne,
- wilczasty z białym: włosy okrywowe szare, podszerstek jasnoszary, kremowy lub biały. Pies sprawia wrażenie jednolicie szarego, nawet jeśli końce włosów są czarne,
- srebny z białym: włos okrywowy jasnoszary, podszerstek biały,
- rudy z białym lub brązowy z białym: wyrażny rudy odcień jasny lub ciemny. Wargi i wierzchołek nosa brązowy, oczy jasne. Nie może być widoczny czarny nalot,
- biały: włos okrywowy i podszerstek białe, często występuje kremowa maska. Dopuszczalne jest tylko umaszczenie jednolite.
--------------------------------------------------------------------------------
WYGLĄD
Alaskan Malamute to duży, silny pies, największy z pośród psów pociągowych. Ma dużą kształtną głowę o nieco zaokrąglonej, szerokiej czaszce. Oczy ciemne, o migdałowym kształcie, ukośnie osadzone. Uszy małe, stojące, trójkątne. Szyja silna, lędźwie krótkie, kończyny dobrze umięśnione. Łapy silne i zwarte, obficie porośnięte włosem - także między palcami i między opuszkami. Ogon obficie owłosiony, z eleganckim pióropuszem, zakręcony powyżej lędźwi. Włos okrywowy gruby, zwarty, szorstki, szczególnie obfity wokół szyi, na łopatkach i udach. Podszerstek gęsty, zwarty, wełnisty.
Wzrost - psy około 63cm, suki około 58 cm.
Masa ciała - psy ok. 38 kg, suki ok. 34 kg.
Głowa: mocna i szeroka.
Kufa: duża, masywna, głęboka, w żadnym razie nie szpiczasta.
Oczy: o kształcie migdałowym, preferowane ciemnobrązowe.
Klatka piersiowa: głęboka i pojemna.
Kończyny przednie: muskularne, o grubym kośćcu, proste, śródręczne krótkie, proste i prawie pionowe.
Kończyny tylne: uda bardzo silnie umięśnione, stawy kolanowe umiarkowanie kątowane.
Ogon: bardzo obficie owłosiony, noszony zakręcony nad grzbietem.
Tułów: mocny, zwarty, ale niezbyt krótki, grzbiet prosty, linia górna nieznacznie opadająca w kierunku zadu, lędźwie umięśnione i niezbyt krótkie, aby nie przeszkadały w swobodnym, rytmicznym ruchu kończyn tylnych.
Szyja: mocna, umiarkowanie wysklepiona.
Przy ocenie wyglądu Malamuta należy brać pod uwagę przede wszystkim jego przeznaczenie jako psa pociągowego do ciągnięcia ciężkich ładunków. Budowa musi umożliwiać mu skuteczną pracę. Musi być psem silnym i wytrwałym, zaś wszelkie cechy budowy, które mogłyby przeszkadzać mu w pracy powinny być traktowane jako poważne wady.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
Profil
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
Rejestracja
